Po projektu Andrea Kornara starija faza Kralj kapije potiče iz 1693. godine i rađena je kad i Sahat kapija, te joj je po arhitektonskom sklopu veoma slična. Odzid prema Rimskom bunaru nije sačuvan u autentičnom obliku, jer je 1950. godine prezidan za bunker JNA.

Mlađa faza gradnje Kralj kapije obuhvata produžetak prolaza i završava se reprezentativnim portalom u duhu baroka. Bočno se nalaze prolazi koji vode do bastiona II i jugozapadno fronta. Današnji kompleks Kralj kapije predstavlja najbolje očuvani deo beogradske tvrđave sa vojnim objektima iz epohe baroka.

Svod centralnog prolaza Kralj kapije je bio u veoma lošem stanju i zbog mogućnosti urušavanja, koje bi predstavljalo opasnost za prolaznike, postavljena je skela. Usled prodiranja atmosferskih oda s površine platoa kod Pobednika došlo je do drobljenja i raspadanja kamena unutar centralnog prolaza. U sklopu projekta restauracije izvršeno je ispitivanje kamena u svodu i utvrđeno da je njegova čvrstoća 10 puta manja od minimalne i da postoji opasnost od urušavanja svoda. Prva faza intervencije na Kralj kapiji predstavlja konzervatorsko-restauratorske radove, dok se druga odnosi na statičku sanaciju i hidroizolaciju kapije. Pored Zavoda za zaštitu spomenika kulture Beograda u ovu, složenu intervenciju uključen je i Arhitektonski fakultet u Beogradu. Radovi su završeni 2009. godine.