Kolokvijalni naziv Istočno podgrađe danas nosi malo utvrđenje na najisturenijem delu Dunavske padine. Podignuto je u poslednjoj etapi razvoja srednjovekovnih fortifikacija, u prvim godinama vlade kralјa Matije Korvina (1458–1490), istovremeno s topovskom kulom na ulazu u Dunavsko pristanište, današnjom Kulom Nebojšom. U cilјu odbrane severoistočnog dela grada u uslovima ratovanja artilјerijskim oružjem, ovo predutvrđenje je bedemima povezivalo dva najznačajnija ulaza u tvrđavu – Zindan kapiju Gornjeg grada i Istočnu kapiju Donjeg grada. Na spoju dvaju bedema podignuta je topovska kula, danas poznata kao Jakšićeva kula.

Unutrašnjost utvrđenja nije bila pogodna za podizanje objekata, budući da se ono najvećim delom nalazilo na padini. Ipak, već tokom druge polovine 15. veka u njegovom podnožju postojala je jedna prostrana zgrada, delimično usečena u padinu. Ova zgrada, čiji se ostaci mogu videti uz stazu koja se od Kapele Svete Petke spušta prema Istočnoj kapiji i Donjem gradu, podignuta je u isto vreme kada i bedemi podgrađa. Nјena prvobitna namena nije poznata, a prema nekim planovima Beograda s kraja 17. veka, zgrada je služila kao skladište vojne opreme i baruta.

Na padini, u neposrednom susedstvu ove zgrade, nalaze se dva poštovana svetilišta, Crkva Ružica i Kapela Svete Petke.