JP “Beogradska tvrđava” u saradnji sa dvojicom renomiranih umetnika, Ričardom Dikonom (Richard Deacon) i Mrđanom Bajićem, pokrenulo je projekat za izradu nove pešačke komunikacije – Pasarele, koja će povezati Beogradsku tvrđavu sa šetalištem duž Save i Dunava, kod Beton hale (preko saobraćajnice – Bulevar Vojvode Bojovića – železnička pruga).
Pasarela nad donjogradskim bulevarom
Partneri i saradnici JP “Beogradska tvrđava” na ovom projektu su Sekretarijat za kulturu Grada Beograda, Fakultet Likovnih umetnosti u Beogradu, Henry Moore Foundation, British Council, Handel street projects, Beacon Art Project iz Velike Britanije. Projekat je započet krajem 2007. godine i trenutno je u realizaciji. Sastoji se iz dva dela: Izgradnje Pasarele i Umetničke intervencije na Pasareli.
Projekat izgradnje Pasarele uradiće Sekretarijat za saobraćaj, a umetničko oblikovanje Pasarele Ričard Dikon i Mrđan Bajić. Tokom 2008. godine, zahvaljujući donaciji Henry Moore Foundation, obezbeđena su početna sredstva neophodna za prvu fazu projekta – produkciju dizajna mosta. Rezultati dosadašnje realizacije Projekta za izradu nove pešačke komunikacije – Pasarele nad donjogradskim bulevarom, prezentovani su 16. aprila 2009. godine, u okviru manifestacije “Dani Beograda”, izložbom “Most na Kalemegdanu / Kalemegdan Brigde Collaboration”, koja je koncepcijski pozicionirana na dve lokacije – u holu Skupštine grada Beograda i u Galeriji ULUS-a, u Knez Mihajlovoj ulici. Izložba je bila dostupna javnosti do 28. aprila 2009. godine. Realizovana je sredstvima Sekretarijata za kulturu Grada Beograda.
Nakon 28. aprila 2009. godine montažna konstrukcija iz hola Skupštine grada Beograda, premeštena je na prostor Beogradske tvrđave, u neposrednu blizinu lokacije predviđene za realizaciju Pasarele, ispod Velikog stepeništa, na plato pored Spomenika Heroja.
Biografije Ričarda Dikona i Mrđana Bajića
RIČARD DIKON
Ričard Dikon (Richard Deacon) rođen je 1949. godine u Bangoru u Velsu.
Studirao je na St Martin School of Art u Londonu (1969-1972) kao i na Royal College of Art (1974-1977). Dobitnik je prestižne Tarnerove nagrade (1987).
Njegova prva samostalna izložba u Londonu 1978. početak je dugog niza izlaganja na međunarodnoj sceni u Mastrihtu, Londonu, Hanoveru, Los Anđelesu, Njujorku, Kelnu…
Seriju Art For Other People kojom stiče svetsku slavu stvara 1982. godine. Njegovi radovi urađeni po javnoj narudžbini nalaze se u Pekingu, Tokiju, Oklandu, Torontu i San Francisku. 1996. godine je proglašen francuskim Vitezom reda umetnosti i književnosti.
Ričard Dikon spada među najznačajnije vajare svoje generacije. Često ponavlja: “Ja ne vajam, ne oblikujem, nego proizvodim.” Tačno je da ne pokušava da sakrije spojeve na svojim skulpturama. Štaviše, naglašava ih. Klinovi, šrafovi, lepak, sastavni su elementi njegovih konačnih radova.
Pedagoški rad je neprestani izvor inspiracije za Ričarda Dikona: predavao je na London Institute, na Hochschule für Angenjande Kunst u Beču a sada je profesor na Ecole nationale supérieure des Beaux-Arts (ENSBA) u Parizu. Prethodnih dana održao je predavanja i na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu.
MRĐAN BAJIĆ
Mrđan Bajić je rođen 1957. godine u Beogradu.
Fakultet likovnih umetnosti i magistarske studije završava 1983. godine, odsek vajarstvo. Asistent postaje na istom fakultetu 1985. godine a zvanje vanrednog profesora stiče 1997. godine.
Bajić je svojim najranijim samostalnim izložbama crteža i skulptura 1983, prvi u svojoj generaciji, počeo razgradnju konvencionalnog medijumskog plana skulpture, izvan tradicionalističkog, normativnog prosedea – i tako izbio u sam vrh onih mladih umetnika koji su konačno doprineli narušavanju granica između kulture, kontrakulture i supkulture. Bajićeva skulptura je, tako, početkom osamdesetih godina bila jedan od označitelja koncepcijskog i ideološkog postmodernog prevrata u srpskoj umetnosti. On je tom prevratu doprineo preciznošću sinkretičke misli, bogatstvom imaginacije i naglašenom fikcionalnošću….
Ako se skulpturi u jednom istorijskom trenutku modernizma mogao oduzeti “suvišni podatak”, sada joj se mogao dodati: upotrebom, uslovno rečeno, tradicionalnih medija, počeo je proces razaranja premisa tog istog medija. A upravo to je Mrđan Bajić i uradio.”
Mrđan Bajić je samostalno izlagao u mnogim evropskim gradovima (Beograd, Zagreb, Ljubljana, Pariz, Stokholm, Krakov), a takođe su njegovi radovi viđeni i na grupnim izložbama u Rimu, Njujorku, Sidneju, Krakovu, Parizu, Gracu, Kopenhagenu, Veneciji, Monaku i Solunu.
Učestvovao je 2002. godine na 25. bijenalu u Sao Paolu sa projektom Jugomuzej. Godine 2007. nastupa na 52. bijenalu vizuelnih umetnosti, gde predstavlja Srbiju projektom “Riset” (Reset)