Sava kapija se nalazi na glavnom prilazu koji je sa južne strane, uz obalu reke Save, vodio ka Zapadnom podgrađu i dalje Donjem gradu. Na ovom mestu prvobitno je, u vreme vlade kralja Stefana Dušana, izgrađen Južni bedem podgrađa sa Južnom kapijom. Taj bedem se niz Savsku padinu spuštao do obale Save. Krajem 17. veka, u okviru radova pod rukovodstvom Andrea Kornara, stara srednjovekovna kapija je proširena, na oko 4,20 m, imala je vratnice, slično Sahat kapiji. Nešto kasnije je dograđena flanka jednog manjeg polubastiona, građena opekama, koja delom zalazi pod Donjogradski bulevar. Posle rušenja austrijskih fortifikacija 1740. godine, u toku turske rekonstrukcije Tvrđave, sa druge strane, bliže Mračnoj kapiji, izgrađena je nova Sava kapija.

Sava kapija je građena u vidu zasvedenog prolaza kroz bastionu trasu. Naslanjala se na spoljno lice Južnog bedema Podgrađa i svojom konstrukcijom je obuhvatila stariju Južnu kapiju.

Sava kapija je bila jedan od bolje sačuvanih objekata Tvrđave sve do anglo-američkog bombardovanja 1944. godine, kada je sa dva-tri direktna pogotka u celosti razorena. Nakon arheoloških istraživanja 2007. godine kapija je delimično obnovljena, a okolni prostor uređen. Od tada je ponovo prohodna najkraća komunikacija koja iz današnje Karađorđeve ulice kroz ovu kapiju vodi u Donji grad.